Unsigned Books

Gender Deel 2

“Dit is niet het begin. Aan de andere kant, dit is ook nog niet het eind. Over de gebeurtenissen van deze nacht zul je zelf je conclusies moeten gaan trekken. Het enige dat ik kan en zal doen is hier weergeven wat wij van Late Night Radio weten van deze gruwelijkheden. Onze drone geeft ons momenteel live beelden van de situatie en daar zal ik eveneens verslag van doen. Op onze website http://www.latenightradiolive.world kun je de beelden in real time zien. Let op! Sommige beelden kunnen als schokkend worden ervaren.” 

De stem op de radio is warm en bevat een breed arsenaal aan bastonen die door de speakers brommen en de trommelvliezen doet trillen. Er wordt helder gearticuleerd en – ofschoon het verhaal dat er verteld gaat worden afgrijselijk is – de donkere stem straalt de rust en kalmte zelf uit. Hierdoor word je als luisteraar bij de oren gegrepen en de radio ingetrokken. Alhoewel je aan de andere kant van de radio nooit het gezicht achter de stem ziet, maakt eenieder vaak hun eigen voorstelling van het uiterlijk. Al snel zullen de meeste luisterende personen een, rond gezicht voor hen zien met volle lippen, lange wimpers en een twinkeling in de grote, blauwe ogen. Of dit beeld waarheidsgetrouw is zul je nagenoeg nooit te weten komen. Dat is soms maar beter ook om zo niet nog een illusie armer te worden. De zware stem vervolgt dijr verhaal.    

“Het kamp waar deze jongeren sinds twee dagen vertoeven is in rep en roer door de recente gebeurtenissen. Alle tenten waar deze scholieren in verbleven, zijn verlaten. Slechts in één tent liggen er nog twee op hun halfzachte luchtbedden languit en bewegingsloos, alsof ze de memo hadden gemist dat het kamp was afgelopen en de bus reeds zonder hen vertrokken was. Als je niet beter zou weten, zou je misschien denken dat ze aan het slapen waren met een deken volledig over hen heen getrokken. De tent staat open en ervoor, naast het nagloeiende kampvuur, ligt nog een kind met een deken over hen heengetrokken.”  

Een korte jingle en reclame voor de website interrumperen het verhaal van Joes, de oprichter van deze zender. Op de website van het radiostation worden de beelden getoond van de huidige stand van zaken op het kamp. Als je naar de pagina toegaat word je gelijk overspoeld met reclames en aanbiedingen van allerhande producten, diensten en instellingen. Alles precies afgestemd op de bezoeker van de site. Normaal wordt er driftig op de aanbiedingen en producten geklikt, maar vandaag zijn het slechts de beelden die de aandacht trekken van de – vooralsnog kleine schare – kijkers, terwijl de spreker dat van de wakkere luisteraar naar dijr toetrekt.  

“Op de beelden is het niet geheel duidelijk te zien, maar de dekens waar ze onder liggen zitten onder de rode vlekken en deze drie levenloze lichamen liggen in hun eigen bloed te badderen. De twaalf tenten staan wat chaotisch om het kampvuur heen alsof ze door een drietal dementerende chimpansees in elkaar zijn gezet. In de modder zijn duidelijk voetsporen te zien van een groep mensen die over elkaar heen zijn gestruikeld om hen zo snel mogelijk uit de voeten te maken.” 

“Het gebied is afgezet met rode linten en op diverse plekken staan agenten met hun handen in de zij, over elkaar of in de zakken om ervoor te zorgen dat niemand erdoor komt. Bij het kamphuis – volledig van hout en in de vorm van een grote circustent – staan de jongeren met hun leerkrachten. Allen zijn voorzien van stomende drank, warme dekens en hoogstwaarschijnlijk ook van rustgevende middelen zoals gebruikelijk is in dit soort situaties. In de verte komen ambulances aangesneld, maar ze zijn al te laat.” 

“Ongelooflijk tragische gebeurtenissen hebben zich hier afgespeeld vannacht en de details zijn nog niet bekend. Of we die ooit te weten zullen komen blijft speculeren. Afgaande op de beelden van de drone, lijken het welhaast barbaarse rituelen te zijn geweest. Helaas valt er nog niks met zekerheid te zeggen. We zullen moeten wachten op meer informatie.” 

“Naast ambulances, komen er van heinde en verre auto’s aangereden. Ongetwijfeld met de nodige sensatiezoekers, ramptoeristen, media en de gebruikelijke beïnvloeders die graag een graantje willen meepikken voor de volgers onder het motto ‘alles voor De Gram’. Uiteraard was Late Night Radio als eerste ter plaatse om jullie, de trouwe luisteraars, in te lichten. Blijf vooral luisteren, want na deze korte onderbreking van onze sponsoren, komen we bij jullie terug met meer van kamp Haardvuur.” 

Er volgen reclames over hormoonblokkers, de nieuwste zelfhulpboeken en de beste praktijken voor persoonlijke en uiterst professionele psychische hulp. Stuk voor stuk voorzien van vrolijke deuntjes, aangename en opgewekte stemmen en de gebruikelijke verwijzingen naar websites en verkooppunten. Late Night Radio is geen staatszender, maar teert op het geld van sponsoren. Alhoewel het door al dit soort reclameblokken lijkt op een station gefinancierd door de staat, is niks minder waar. Op een andere zender is een journalist in gesprek met de eigenaar van het kamp.  

“Goedemorgen lieve luisteraars, Bo hier van Radio Zerk. We staan momenteel bij kamp Haardvuur waar zich vannacht lugubere zaken hebben voorgedaan. Naast mij staat eigenaar Melle die ons hopelijk meer kan vertellen over wat er zich heeft voorgedaan alhier. Melle, vertel ons eerst eens iets over het kamp, want ik verwacht dat al onze trouwe luisteraars niet bekend zijn met het kamp noch de omgeving.” 

“Ja, goedemorgen, al zou ik eerder zeggen ‘goedenacht’, want vier uur is in mijn optiek te vroeg voor een morgen en wellicht moeten we het ‘goede’ eveneens weglaten, want er is momenteel weinig goeds te ontdekken alhier”, is het antwoord van virs.  

“Daar heb je een goed punt. We laten het ‘goede’ even achterwege en houden het op een nacht. Voordat we het gaan hebben over wat het ‘weinige goeds’ van u inhoudt, kunt u wellicht eerst vertellen met wat voor soort kamp we hier te maken hebben.”  

“Kamp Haardvuur is een speciaal ingericht kamp voor scholieren en bevindt zich in een bosrijke omgeving waar vele mogelijkheden zijn voor leuke outdoor activiteiten. Leerlingen slapen in tenten die weliswaar door ons verschaft worden, maar die ze zelf zullen moeten opzetten. We voorzien de bezoekers van drie maaltijden per dag. Deze worden bereid in onze grote keuken door onze huiskoks altijd reken houdend met de dieetwensen van de individuen. Er is, zoals je vanuit hier kunt zien, een grote speelweide met velerlei speelattributen en mogelijkheden tot activerende spellen. We proberen op deze manier tegen billijke prijzen de jongeren meer te laten bewegen en van hun mobiele telefoons weg te trekken.” 

“Dat laatste is natuurlijk een fantastisch mooi ideaal, want de jongelui van vandaag de dag zijn veelal niet los te wrikken van de digitale wereld in de palm van hun hand. Kunt u ons iets vertellen over wat zich hier hedennacht heeft voorgedaan?” Vraagt Bo vriendelijk en xhe probeert monter en opgewekt te blijven ondanks dat xhe doorheeft dat er zich onbeschrijfelijke gebeurtenissen hebben voorgedaan die menigeen nog nachten vol nachtmerries zouden kunnen bezorgen.  

Het interview wordt helaas overstemd door het geluid van naderende sirenes. De verslaggever kijkt lichtelijk geïrriteerd als xhe het gesprek moet stilleggen. Een drietal ambulances is het kamp opgereden en zes ziekenbrussen stappen uit. De brancards worden vakkundig uit de wagens getrokken. Wanneer de sirenes zijn uitgezet, wordt Bo alleen nog gehinderd door de blauwe lampen die xer in xir gezicht schijnen. Xhe houdt de microfoon voor de mond van Melle, die met vis rug naar de ambulances is gaan staan om geen last te hebben van de zwaailichten.  

“Helaas was ik niet ter plaatse tijdens het voorval. Ik ben uit bed gebeld door het aanwezige personeel met de mededeling dat er zich een uitermate vervelend incident had voorgedaan en dat mijn aanwezigheid gewenst was. Hier aangekomen hebben mijn mensen mij verteld dat er een aantal dode kinderen in een tent lagen en dat hun klasgenoten en onderwijsgevenden hun in allerijl hadden verscholen in en om het kamphuis. De medewerkers hier hebben hun over de groep ontfermd. Eén is naar de tent gegaan en heeft, naar ik meen te hebben begrepen, enkele dode kinderen zien liggen in of bij hun tent of beide. Aangezien het afgrijselijk eruit zag, heeft hen hun dekens over hen heen gedrapeerd. Om hoeveel slachtoffers het gaat, dat kan ik niet zeggen. Het kunnen er twee zijn, het kunnen er tien zijn. Degene die het gezien heeft is overstuur naar huis gestuurd en kon geen woord meer uitbrengen.” Melle kijkt wat bedrukt naar Bo als vi vis laatste informatie geeft.  

Bo bedankt Melle hartelijk voor vir bijdrage en richt het woord weer tot de mensen thuis. “U hoort het, luisteraars, op dit eens zo vredige en ideale kamp, waar gisteren de kinderen nog in alle onschuld speelden, zijn hedennacht ettelijke dode lijken gevonden van minderjarige gasten die dit niet hadden kunnen vermoeden toen ze hier een aantal dagen geleden de tenten nog vrolijk aan het opzetten waren. Wat de doodsoorzaak is dat blijft vooralsnog in het ongewisse. Ik ga hier op zoek naar iemand die meer kan vertellen. Blijf vooral in de buurt van de radio, ik ben zo bij u terug.” 

Uit een knalroze Hummer springt vol flair en élégance een vrolijk ogend, jong individu met een mobiel in de hand waar driftig tegen gesproken wordt. “Robin is natuurlijk als eerste op het plaats delict.” Een sprankelende lach verschijnt op dijr gezicht. “Zoals jullie zien zijn alle lampen van het kamp aangezet en staan er her en der gigantische bouwlampen waardoor ik er superbleek uitzie. Sorry daarvoor.” Dee loopt gedecideerd richting het rode afzetlint en richt dijr camera op de tenten waar de lijken liggen. Daarna poseert dee naast een agent die er niet van gediend lijkt te zijn. “Een stel agenten bewaakt het fort. Ik denk alleen dat ik niet heel veel informatie zal krijgen van ze.” Dee lacht wat ongemakkelijk de camera in. “Maar vanaf hier is er genoeg te zien. Ik tel al snel vijftien tot twintig tenten. Daar op de grond ligt overduidelijk een verminkt lichaam van een van de scholieren en vanaf hier ruik je de lijkenlucht al.” 

Dee wordt door één van de agenten achteruit geduwd en gesommeerd op afstand te blijven. Wat gepikeerd vervolgt dee dijr relaas voor dijr volgers op De Gram, terwijl dee richting het kamphuis loopt. “Het is echt een super trieste bedoening hier. Aftandse speeltuigen, een grote blubberzooi en een levensgrote circustent waar je nog niet dood in gevonden wil worden. Excusez le mot. Hihi. L.O.L. Hashtag dooie boel.” Met nog meer van dit soort ongepaste woordspelingen wordt de livestream voortgezet.  

“Het is hier een beetje de dood in de pot op het moment. Een stel zielenpieten staat elkaar droevig te knuffelen.” Dijr camera wordt op een groep huilende kinderen gericht. De gezichten blijven betrekkelijk onherkenbaar door de afstand. “Ik zie wat ambulancepersoneel stuntelen met bedden in de blubber en volgens mij zie ik daar enkele onderwijsgevenden huilend hangen boven een lauw kopje biologische rooibosthee. Leerkrachten drinken altijd rooibosthee en natuurlijk biologisch, want dat is eigenlijk ook heel logisch. Gadverdamme, rooibosthee. Hoe dan ook, we weten allemaal dat de dood geen lieve kinderen kent. Ik ga eens even de omgeving verkennen, kijken of er ergens nog leven in de brouwerij is. Later pater. Peace out.” Er wordt nog snel een kus de camera in geblazen en daarna wordt het mobieltje uitgezet en in de zak gestoken.  

Het is maar goed dat de groep aangeslagen jongeren niks kon opvangen van deze oneerbiedige woorden. Waarschijnlijk had iemand dee aan dijr baardharen van het terrein afgetrokken en het mobieltje kapot gegooid tegen de muur. Joes van Late Night Radio heeft er ook een mening over: “Dit soort figuren verdienen goudgeld aan het najagen van sensationele verhalen en dan live doen alsof ze de beste verslaggevers ter wereld zijn. Schaamteloos wordt er in eigen belang misbruik gemaakt van de situatie en tegelijkertijd wordt er harteloos inbreuk gepleegd op de privacy van nabestaanden en omstanders”, moppert dij en vervolgt met de orde van de dag.   

“Een professionele cameraploeg lijkt te zijn gearriveerd. Ze maken hun gereed naast de circustent. Op de bus staat in grote letters NOOSE. De Nationale Omroep Organisatie Stichting Entertainment is een staatsgefundeerde omroep die pretendeert onafhankelijk en eerlijk nieuws te brengen aan de kijkers. Uiteraard weet elk weldenkend mens dat staatstelevisie nooit onafhankelijk kan zijn en zelden eerlijk nieuws brengt. Voor eerlijk nieuws schakel je natuurlijk over naar Late Night Radio. Helaas kijkt toch meer dan de helft van het land naar deze staatspropaganda en wordt elk woord van wat ze zeggen klakkeloos aangenomen. De commissaris wordt erbij gehaald door de crew en een verslaggever staat klaar met de microfoon in de hand. Na een likje make-up en een korte kledingcheck, knikt het team goedkeurend en zal de commissaris aan het woord komen. Het zal mij benieuwen wat voor diepgaande vragen er gesteld gaan worden.” De laatste schalt tamelijk cynisch door de kamers van de luisteraars.