Unsigned Books

Gender Deel 5

De eerste maand was emotioneel afzien. Daarna maakte de boosheid – mede door de kundige aanpak van de staatspsycholoog – inderdaad ruimte voor blijdschap. Na twee maanden wist Izlan niet beter dan dat dit altijd al de bedoeling was geweest en poseert phe naar hartenlust voor de gebruikelijke zwangerschapskiekjes in de clichématige houdingen die iedereen kent van zwangere personen. Het getuigt allemaal van een blijde en geplande verwachting. Gelukkig voor phere is de zwangerschap goed verlopen. Er is een tweeling op komst en vandaag is de grote dag.  

Alhoewel je wellicht zou denken dat iemand hun belazerd zou voelen door het ziekenhuis na zo’n geleverde stunt en nooit meer een stap zou zetten in het Instituut dat hun de streek geleverd heeft, is dat nooit het geval. Alles wat krom was, is recht gepraat door de deskundige staatspsycholoog. Daarom wordt Izlan nu, hoogzwanger en klaar om te werpen, in een rolstoel door bruster Ona naar binnen gerold. Stralend van top tot teen en met een brede lach op het gelaat passeert Izlan de immer nukkige Niamh die phe zwaaiend begroet. Een groet die niet op een reactie kan rekenen. Ona fluistert wat in pher oor waarna phe luidkeels begint te lachen en te proesten.  

De spreekkamers van dokter Tendai en Beau zijn welhaast als een tweede thuis gaan voelen. Menigmaal in de afgelopen maanden is Izlan er geweest voor allerlei controles, onderzoeken en echo’s. Vandaag zal phe eerst weer langs één van hen gaan voor de instructies over de bevalling. In de wachtkamer zit nog een aantal zwangere mensen te wachten op hun beurt. Izlan kent of herkent ze niet alhoewel er minstens één persoon zit die phe eerder heeft gezien. Er wordt vriendelijk naar elkaar gelachen, maar meer contact dan dat is er niet.  

Op tafel liggen, zoals altijd, folders verspreid. Om de tijd te doden pakt phe er één op en leest het één en ander over slaapproblemen en het effect ervan op de dagelijkse activiteiten en de gezondheid. Alhoewel het in eerste instantie oogt als een gewoon informatief verhaal, blijkt aan het eind dat het reclame is voor slaaptabletten die een goede en gezonde nachtrust beloven. Een foto van een persoon die hun fris en fruitig uitrekt zittend op de rand van het bed met een goed uitgeslapen gezicht. Phe denkt er even over na en besluit dan dat er niks mis is met pher slaapritme. Het foldertje wordt nonchalant teruggeworpen en dan is phe al aan de beurt. 

Dokter Beau ontvangt Izlan met de spreekwoordelijke open armen. Alle zakelijkheid is verdwenen na de vele gesprekken en het lijkt alsof elkaar geregeld op de sportclub spreken onder het genot van een drankje. Ye steekt gelijk van wal, want dokter Feidhelm staat in principe al met de handschoenen aan klaar om een tweeling op de wereld te gaan zetten. “Ik ga het heel kort houden, Izlan. Je krijgt een verdoving van de huid. Daarover ga ik niet liegen, die is een beetje vervelend. Vervolgens krijg je een prik in je rug om je onderlichaam te verdoven. Deze werkt nagenoeg gelijk. Dan wordt er een incisie gemaakt in je onderbuik. De baby’s worden er één voor één uitgehaald. Daarna wordt de kunstmatige baarmoeder verwijdert. Alles wordt netjes dichtgenaaid en je verlaat de o.k. met twee wolken van kinderen in je armen. Vragen?” 

“Betekent het verwijderen van de baarmoeder dat ik verder geen kinderen meer kan krijgen?”  

“Dat is inderdaad niet mogelijk. De meeste mensen hebben sowieso hun handen vol aan twee koters. Het staat je natuurlijk vrij om weer binnen te lopen voor een gezellig praatje.” In yer achterhoofd weet ye al dat dat niet gaat gebeuren. Izlan zal verder geen voet meer in het ziekenhuis zetten. Een vroedpersoon neemt het werk over en komt gewoon aan huis. “Dan ga ik nu even de harttonen controleren, de bloeddruk, temperatuur en hartslag meten en wat bloed afnemen. Daarna rollen we je naar je geluk toe.” 

Alles blijkt in orde en licht gespannen op een goede manier wordt Izlan, ditmaal stilzwijgend door bruster Niamh, bij dokter Feidhelm en sols team afgeleverd. Zo’n tien personen staan Izlan op te wachten om te helpen bij het ter wereld brengen van phere tweeling. Alles gebeurt precies zoals dokter Beau het had omschreven. Een groen scherm voorkomt dat Izlan kan zien wat er gebeurt. Als de baby’s na een klein uur zijn verwijderd, krijgt Izlan de twee kinderen, na inspectie, in de armen gelegd.  

Het samenzijn en bekijken van de kinderen is maar van korte duur. Al snel worden ze weggehaald bij de kersverse ouder. De baarmoeder wordt verwijderd en alles wordt weer hermetisch afgesloten. Dan  wordt Izlan naar de verkoeverkamer gereden totdat phe het gevoel in de benen weer terug heeft. De pasgeboren baby’s liggen in de kraamkamer op phe te wachten.  

Ona rolt Izlan richting pher kinderen die rustig liggen te slapen onder warme dekentjes. Aldaar ziet Phe een bekend gezicht uit de wachtkamer en wordt vriendelijk toegelachen. Als de brusters de ruimte hebben verlaten wordt Izlan aangesproken door de persoon met het bekende gezicht. “Twee gezonde kinderen zo te zien. Ik ook. Viel het mee?” 

“Ik heb nergens last van gehad. Jij?” vraagt phe beleefd.  

“Geen centje pijn. Ik ben Kae, trouwens, en jij?”